سیستم های نظارت تلویزیونی (CCTV)

سیستم های نظارت تلویزیونی مدار بسته (CCTV) مخفف عبارتClosed-circuit television  می باشد.
سیستم های نظارت تلویزیونی مدار بسته (CCTV) تکنولوژی استفاده از دوربین های ویدئویی برای انتقال سیگنال به یک مکان خاص جهت مشاهده و نظارت افراد محدود گفته می شود. این سیستم ها از این جهت که سیگنال ها بصورت آشکارا منتقل نمی گردد با سیستم های پخش تلویزیونی (Broadcast Television) متفاوت می باشد، گر چه ممکن است از سیستم نقطه به نقطه (P2P) یا نقطه به چند نقطه ای (Point to Multipoint) ویا لینک های وایرلس مش در آن بکار گرفته شود. اگر چه تقریباً تمام دوربین های تصویری متناسب با این تعریف، بیشتر برای نظارت در مناطقی که ممکن است نیاز به نظارت داشته باشد مانند بانک ها، طلا فروشی ها، فرودگاه ها، تأسیسات نظامی، و فروشگاه ها استفاده می شود ولیVideo telephony  به ندرت به نام CCTV شناخته می شود.

سیستم دوربین مدار بسته (CCTV) برای اولین بار توسط شرکت زیمنس در سال 1942 برای مشاهده پرتاب موشک های V-2 در Peenemunde آلمان نصب شد و مهندس معروف آلمانی بنام والتر بروخ مسئول طراحی، نصب و راه اندازی این سیستم بود.

اولین سیستم تلویزیون مدار بسته (CCTV) تجاری، در ایالات متحده آمریکا و در سال 1949 بنام Vericon مورد بهره برداری  قرار گرفت.

اجزای اصلی سیستم های نظارت تلویزیونی CCTV

سامانه ‌های آنالوگ که براساس سیگنال پیوسته کار می‌کنند، نسبت به سیستم های دیجیتال از قدمت بیشتری برخوردارند. اجزای اصلی یک سیستم مداربسته را :

• دوربین مداربسته آنالوگ
• مانیتور
• دی وی آر (DVR)
• وی سی آر VCR (ویدئوی مخصوص ضبط تصاویر)
• سوئیچر های دستی و اتوماتیک(برای انتخاب دستی یا خودکار دوربین)
• پن و تیلت ها (موتورهای حرکت دهنده دوربین)
• مالتی پلکسرها یا کواد ها (برای تبدیل یک مانیتور به چندین مانیتور)
• و کابلهای کواکسیال(دارای مغزی و شیلد)

تشکیل می‌دهند.
هزینه ی ضبط تصاویر در این سیستم ها بسیار بیشتر از سیستم‌های دیجیتال CCTV است.